Abstract

Juvenile delinquency has been explicitly documented since the organized societies of the 18th century and from early on, it has been incorporated into the letter of Criminal Law. In the past, juveniles convicted of serious crimes were subject to the full force of the law in the form of punitive measures. However, in the course of the history of civil society and the evolution of Penal Law, the European legal systems have developed security mechanisms that offer young offenders a second chance to repent and reform through a range of more rehabilitative and restorative approaches. In particular, Criminology has analyzed in depth the possible multifaceted situational and personal factors that lead young offenders to illegal activities.
Although there have been made sincere efforts to eliminate such acts through the administration of juvenile justice, juvenile delinquency continues to reach alarming rates across Europe. By understanding the typology of the committed crimes and the real motives behind unlawful behavior, this research paper aims to explore juvenile delinquency in recent years. After examining a number of case studies on the historical progress of juvenile delinquency in Europe, this paper focuses on the ways to effectively tackle juvenile delinquency through the lenses of the 11 Youth Goals established by the European Union. Regrettably, the current era is characterized by an insufficient discourse on this pathological phenomenon, resulting in a lack of comprehensive information. For this reason, this research paper aspires to accumulate recently collected data and conduct a brief sociological review.

Περίληψη

Τα ΛΟΑΤΚΙ+ ζητήματα στον τομέα της εκπαίδευσης βρίσκονται εδώ και χρόνια στην ατζέντα των διεθνών οργανισμών. Αναλυτικότερα, η ΕΕ, το Συμβούλιο της Ευρώπης, και η UNESCO, εκδίδουν συχνά υλικό που υποστηρίζει την ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα και δει τα δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ+ νέων στην εκπαίδευση. Ωστόσο, παρά τις προσπάθειες των Διεθνών Οργανισμών δεν έχουν κάνει όλες οι χώρες στην ΕΕ την ίδια πρόοδο στα νομοθετικά τους πλαίσια. Παρατηρώντας τόσο τις δημόσιες πρωτοβουλίες όσο και τις πρωτοβουλίες από πλευράς κοινωνίας των πολιτών παρατηρείται ότι η αυξημένη χρήση εργαλείων που παρέχονται από τους Διεθνείς Οργανισμούς αυξάνει τις πιθανότητες επίτευξης των εκάστοτε στόχων για συμπερίληψη των ΛΟΑΤΚΙ+ στην εκπαίδευση. Ωστόσο, στο σύνολό της η κατάσταση που επικρατεί στην ΕΕ σχετικά με το ζήτημα είναι ακόμα στα πρώτα βήματά της, καθώς τα ποσοστά έλλειψης συμπερίληψης στον εκπαιδευτικό τομέα είναι σχετικά υψηλά, σύμφωνα με έρευνες που διενεργήθηκαν από της FRA.

 Abstract 

LGBTQ+ issues in education have been on the agenda of international organisations for years. In particular, the EU, the Council of Europe, and UNESCO, frequently publish materials that support the LGBTQ+ community and the rights of LGBTQ+ youth in education. However, despite the efforts of international organisations, not all countries in the EU have made the same progress in their legislative frameworks. Looking at both public and civil society initiatives, it can be observed that the increased use of tools provided by International Organisations increases the chances of achieving the respective targets for LGBTQ+ inclusion in education. However, the overall situation in the EU on this issue is still in its infancy, with relatively high rates of non-inclusion in the education sector, according to surveys carried out by the FRA.

Περίληψη:

Οι κοινωνικές διακρίσεις και οι ανισότητες έχουν δυνατές ρίζες στην Ελλάδα, είναι δηλαδή ένα δεδομένο που αφορά πολλούς τομείς της χώρας, τόσο της σημερινής εποχής, όσο και προγενέστερων. Ως διάκριση ορίζουμε οποιοδήποτε-αδικαιολόγητο-διαχωρισμό ανθρώπων προκύπτει εξαιτίας προσωπικών βιολογικών ή επίκτητων χαρακτηριστικών, ενώ ως κοινωνική ανισότητα αναφερόμαστε στην άνιση κατανομή των πόρων στους ανθρώπους καθώς και την άνιση πρόσβασή τους στα θεμελιώδη δικαιώματα λόγω των παραπάνω χαρακτηριστικών. Η εκπαίδευση αποτελεί ένα από τα πιο σημαντικά αγαθά της ανθρώπινης ζωής και η πρόσβαση σε αυτήν πρέπει να είναι ελεύθερη και ίση για όλους τους ανθρώπους. Στην Ελλάδα του σήμερα, πολλά από αυτά που θα έπρεπε να θεωρούνται δεδομένα δεν είναι και δυστυχώς το δικαίωμα στην εκπαίδευση αποτελεί ένα από αυτά. Στο εν λόγω working paper καλούμαστε να εξετάσουμε αυτή τη δυσμενή κατάσταση που μαστίζει την Ελλάδα, και αφορά την άνιση πρόσβαση σε θεμελιώδη δικαιώματα, όπως αυτό της εκπαίδευσης των νέων, λόγω της κοινωνικό-οικονομικής θέσης τους, της φυλής, της θρησκείας, του φύλλου τους ή λόγω κάποιου είδους αναπηρίας.

Abstract: 

Social discriminations and inequalities have deep roots in Greece, constituting a reality that affects many sectors of the country, both in contemporary times and historically. Discrimination is defined as any unjustified segregation of individuals, arising from personal biological or acquired characteristics, while social inequality refers to the unequal distribution of resources among individuals as well as their unequal access to fundamental rights due to various characteristics. Education is one of the most significant goods in human life, and access to it should be free and equal for all individuals. In present Greece, many of these rights that should be considered given are unfortunately not, and regrettably, the right to education is one of them. In this working paper, we are called upon to examine this adverse situation plaguing Greece, which concerns the unequal access to fundamental rights, such as the right to education for young people, due to their socio-economic status, race, religion, gender, or due to some form of disability.